Ik loop samen met mijn buddy naar het grasveld. We gaan de workshop “cross the line” doen. Tijdens de trainingsdagen hebben we dit al een keer gespeeld en nu gaan we het met ook met de buddy’s doen.
Midden op het grasveld liggen allemaal takken op een rij, oftewel “the line”. We staan allemaal aan één kant van de lijn. Er worden vragen gesteld zoals: “Cross the line if you have siblings.” Als het op jou van toepassing is mag je over de lijn stappen. Dit hoeft alleen als jij je daar comfortabel bij voelt.
We beginnen met wat simpelere vragen en na een tijdje worden de vragen heftiger. Er worden vragen gesteld zoals: “Do you know someone who is or was getting abused?” Ik merk dat mensen het af en toe lastig hebben met deze vragen en zo nu en dan zie ik tranen lopen. Ik vind dit lastig om te zien, maar ik vind het ook mooi. Het toont aan hoe veilig de groep is. Dit wordt ook nog versterkt doordat mensen het universele teken voor “love” opsteken.
Op een gegeven moment wordt de vraag gesteld: “Do you feel like you can make your own choices in life?”
Ik zie dat dat dit bij bijna alle Oegandese buddy’s niet volledig het geval is, maar bij de Nederlandse juist wel. Alhoewel ik het had verwacht, word ik er nu mee geconfronteerd, wat erg veel indruk op mij maakt.
Wat ik bijzonder vind om te zien is dat de verschillen vooral liggen tussen de normen, waarden en gewoontes, maar dat uiteindelijk ongeacht je afkomst iedereen struggles heeft. Maar mooier dan Kazozi (fictieve naam) kan ik het niet zeggen:
“We are not different,
the only difference is our skin tone,
our blood and mind are the same.”
Geschreven door Suze
Een belangrijk onderdeel waar we vandaag aandacht aan hebben besteed is de workshop
Big Brother/Big Sister. Morgen gaan we namelijk met onze buddy’s naar drie basisscholen om daar de leerlingen te motiveren ook naar de middelbare school te gaan. Dit spreekt namelijk niet voor zich aangezien er in Oeganda na de basisschool geen leerplicht meer geldt. Echter is dit wel heel belangrijk voor hun toekomst. Dit inzicht willen wij hen geven. Vandaar deze workshop ter voorbereiding. Dit had twee onderdelen: het maken van een mindmap en het uitbeelden van een zelfbedacht verhaaltje.
Bij de mindmap stond ‘’the importance of education’’ centraal. Deze opdracht deed je met je buddy. Iets dat opviel was dat geen enkele Oegandese leerling eigenlijk wist wat een mindmap inhield. In tegenstelling werken de Nederlandse leerlingen hier regelmatig mee.
Het onderwerp ‘’the importance of education’’ werkte je uit in verschillende takken. Welke dit waren was dus aan de buddytweetallen. Wanneer iedereen klaar was, brachten we al onze ‘’takjes’’ samen in één grote mindmap. Hierdoor kregen we een goed overzicht van waarom onderwijs zo belangrijk is.
Bij het tweede onderdeel werden we in willekeurige groepjes ingedeeld en bedachten we een verhaaltje dat bij grote broer/zus hoort. Dit verhaaltje beeldden we uit in drie ‘’foto’s’’; we poseerden, het publiek sloot zijn ogen, we poseerden voor de tweede keer, het publiek sloot weer zijn ogen en de derde ‘’foto’’ werd gemaakt. Ondanks maar drie beelden gezien te hebben gekregen, werden de verhaaltjes bijna allemaal goed geraden.
Deze opdracht droeg bij aan de workshop aan het creëren van inzicht in wat een grote broer/zus voor iemand kan betekenen. Morgen hopen wij de rol van grote broer/zus te kunnen invullen, door de basisschoolleerlingen te inspireren en motiveren om naar de middelbare school te gaan.
Geschreven door Jessica
Reacties (8)